Crying High

Crying High to nowy projekt pochodzącego z Toronto artysty multimedialnego D Kleisera. Album nazywa się ♬. Możecie go nazwać „muzyka”, jeśli to jest łatwiejsze. Został wyprodukowany w Montrealu przez D Kleisera i jest wspaniałym wprowadzeniem do świata Kleisonii i wszystkich artefaktów jego wewnętrznych przygód.

Crying High to vapornoir z Montrealu: disco i ebm spowolnione by zabić jego taneczną użyteczność i wykorzystane jako rama dla wokali brzmiących jak nocna rozmowa telefoniczna, traktująca o zawodzie miłosnym, radości, katharsis, wyrazach wdzięczności. Na scenie Kleiser przypomina hawajską piosenkarkę Andy’ego Kauffmana, albo spoconego i na delayu Slima Whitmana, tani kostium halloweenowy Angel Olsen, jego ziewnięcie jest cichym krzykiem. Muzyka, teksty piosenek i taniec Crying High łączą się, by przenieść publiczność w dynamiczne spektrum emocji: krzyku i wręcz przeciwnie. Poważna twarz. Szczęśliwa twarz! Wystarczy z reguły kilka minut, aby publiczność zdała sobie sprawę, że Kleiser ogląda każdy występ razem z nimi.

Kleiser wykorzystuje surową moc garażowego zespołu, by produkować midi-karaoke wersje radiowych hitów. W dużej mierze nagrywane w łóżku lub przy stole kuchennym, przy udziale znajomych, którzy byli najbliżej by w danym momencie zaśpiewać do niewielkich wbudowanych w słuchawki mikrofonów. Elementy albumu (patrz: sekcje trąbkowe, piosenki o kotach/ martwych przyjaciołach) asekurują desperackie powiązanie Kleisera z epoką, w której rządziło Airplane Over The Sea, ale jego muzyka jest naprawdę bezpośrednim produktem swoich czasów. ♬ nie mogło być wykonane w żadnym innym czasie, czy w innej przestrzeni. Przesiewanie śmietnika XX wiecznej popkultury, aby połączyć te kawałki w coś ładnego. Jako osobiste ćwiczenie w “Memehommage-as-Shadow Work”, ♬ jest zakończone solidnym i ponadczasowym morałem, mówiąc po prostu: naucz się kochać siebie albo umrzesz.